10 Jaar geleden heeft Carl de Aarde verlaten. Hij was toen mijn beste vriend. Na een onbeschrijfelijk moedig en prachtig ziektebed kon hij gelukkig euthanasie laten plegen. Op zo’n waardige en prachtige manier. Omringd door zijn vrienden. Vrolijk. Ons recht aankijkend. In Vrede.
Er zijn niet veel dagen dat ik niet aan hem denk. Carl was degene die mij begreep zonder dat er woorden nodig waren. Die mij in de armen nam op het moment dat alles mis leek te gaan. Toen ik, in het eerste jaar na zijn dood, af en toe stikte in ’t verdriet om zijn afwezigheid, kwam hij op een avond in een droom naar me toe. Hij zei dat ik moest stoppen met huilen. Dat heb ik ook gedaan.
Hij heeft één van de mooiste voorstellingen gemaakt die ik ooit in m’n leven gezien heb. Hij was de coach van mijn vijfde onemanshow ‘In het Hol van de Leeuw’.
In 2019 komt een nieuwe cd van mij uit. Ik ben trots om te zeggen dat daarop een nummer staat dat ik voor hem geschreven heb.
Lieve Carl, I love you.
