De Videoclip van Wat Nooit Geneest is inmiddels al 55.000 keer bekeken en meer dan 700 x gedeeld via Facebook!
12 Jaar geleden was ik met mijn beste vriend Paul op vakantie in Zwitserland. Hij ging ’s morgens brood halen en zou binnen vijf minuten terug zijn. Anderhalf uur later kwam hij terug. Hij was verdwaald. Het brood was hij vergeten.
Een half jaar later ging hij voor onderzoek naar het ziekenhuis. ‘Ik heb Alzheimer’, zei hij, ‘en volgens de dokter heb ik nog maar vijf jaar te leven’. Dat is nu 12 jaar geleden.
Inmiddels zit Paul in een tehuis. ‘Jong dement’ noemt men dat. Beetje bij beetje heb ik hem moeten afgeven. Zien hoe zijn briljante brein draadje voor draadje uit elkaar valt. Hoe zijn vaardigheden één voor één wegvallen.
Wat mij troost is dat hij zelfs nu nog onmiskenbaar Paul is. In de kleinste dingen die hij doet herken ik hem. En hij herkent mij nog.
Een jaar geleden kwam ik terug van een bezoek aan hem (Tweeëneenhalf uur in de auto). En ik begon een brief aan hem te schrijven. Dit lied is die brief. Ik ben toen achter de piano gekropen en heb er muziek onder gezet. Binnen vijf minuten was het af. Daarna heb ik er nix meer aan veranderd.
Het is de eerste videoclip van Kees.
Hoop dat je ’t mooi vindt.
